Βασίλης Πετρόπουλος

Για μένα ένα μονοπάτι είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας απλός όμορφος δρομάκος στη φύση που τόσο αγαπάω. Είναι μια μικρογραφία της ζωής.

Πολλές φορές η κόρη μου έρχεται και μου διαβάζει κομμάτια από βιβλία που της αρέσουν και ξέρει οτι θα αγαπήσω. Διαβάζοντας λοιπόν, το να ζείς να αγαπάς και να μαθαίνεις του Λεό Μπουσκάλια (εκδόσεις Γλάρος), βρήκε ένα μικρό απόφθευγμα ενός ανθρωπολόγου και φυσιολάτρη Καστανέντα στο βιβλίο του «Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν» κατά τη διάρκεια της μελέτης του μιας μικρής φυλής Ινδιάνων, τους Γιακί. Λέει το εξής:

«Το κάθε μονοπάτι είναι ένα από εκατομμύεια μονοπάτια. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι ένα μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Αν αισθάνεσαι πώς δεν πρέπει να το ακολουθήσεις, δεν χρειάζεται να το ακολουθήσεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Κάθε μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τους άλλους αν το παρατήσεις, αφού έτσι σου λέει η καρδιά σου να κάνεις. Όμως η απόφασή σου να μείνεις στο μονοπάτι ή να φύγεις πρέπει να είναι ελεύθερη από φόβο ή φιλοδοξία. Σε προειδοποιώ: κοίταξε καλά και προσεκτικά το κάθε μονοπάτι. Δοκίμασέ το όσες φορές το νομίζεις απαραίτητο. Μετά κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου αυτό το ερώτημα: Έχει καρδιά αυτό το μονοπάτι; Όλα τα μονοπάτια δεν είναι ίδια. Δεν οδηγούν πουθενά, υπάρχουν μονοπάτια που οδηγούν μέσα από το λόγγο ή μέσα στο λόγγο ή κάτω από το λόγγο. Το μόνο ερώτημα είναι αν αυτό το μονοπάτι έχει καρδιά. Αν έχει, τότε είναι καλό. Αν δεν έχει, είναι άχρηστο»

Print Friendly, PDF & Email